Κοζίντσεφ, Γκριγκόρι Μιχαήλοβιτς

(Grigorij Mikhailovich Kozintsev, Κίεβο 1905 – Λένινγκραντ [σημερινή Αγία Πετρούπολη] 1973). Ρώσος σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σε πολύ νεαρή ηλικία ίδρυσε στο Λένινγκραντ, μαζί με τον Λεονίντ Τράουμπεργκ, μια πρωτοποριακή θεατρική ομάδα, τη FEΚS (από τα αρχικά των αντίστοιχων ρωσικών λέξεων που σημαίνουν εργοστάσιο του εκκεντρικού ηθοποιού), με την οποία παρουσίασε το 1922 μια φουτουριστική διασκευή του Γάμου του Γκόγκολ. Αργότερα, αφοσιώθηκαν και οι δύο στον κινηματογράφο, όπου στις πρώτες τους ταινίες (Η περιπέτεια της Οκτωβριανής, 1924 και Μίσκα εναντίον Γιούντενιτς, 1925) εφάρμοσαν με ακρίβεια τις ιδέες που ενέπνευσαν τη δημιουργία της FEΚS (το θέαμα είναι μόνο «μια συσσώρευση τεχνασμάτων»). Σταδιακά, όμως, εγκατέλειψαν τις ιδέες αυτές, γεγονός καταφανές στις μεταγενέστερες ταινίες τους (για παράδειγμα, Το παλτό 1926· S.V.D. 1927· Νέα Βαβυλωνία 1929) όπου πλέον προσέγγιζαν τη σχολή των φορμαλιστών του Λένινγκραντ. Μετά την εμφάνιση του ομιλούντος κινηματογράφου, ο Κ. και ο Τράουμπεργκ προσαρμόστηκαν στον ρεαλιστικό προσανατολισμό της σοβιετικής κινηματογραφίας δημιουργώντας, μεταξύ άλλων, τη λεγόμενη «τριλογία του Μαξίμ». Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του σοβιετικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’30 και πραγματεύεται τη βιογραφία ενός εργάτη του Λένινγκραντ, αποτελούμενη από τρεις ταινίες (Η νεανική ηλικία του Μαξίμ, Η επιστροφή του Μαξίμ και Ο Μαξίμ στο Βίμποργκ). Μόνος του ο Κ. σκηνοθέτησε τις ταινίες Πιραγκόφ (1947), Δον Κιχώτης (1957), Άμλετ (1964) και Βασιλιάς Ληρ (1971).